Wim van Ree is diaconaal consulent. Namens de Protestantse Gemeente Zwolle helpt de diaconie, daar waar geen helper is. Hieronder zijn verhaal over een wel heel bijzonder bezoek dat hij kreeg.

Vrijdagmorgen 15 oktober meldde zich op het kerkelijk bureau een mevrouw die mij wilde spreken. Zij bracht € 250. Wat wil het geval? Mevrouw heeft in 1999 van de commissie gezamenlijke kerken (dit is nu het kerkelijk noodfonds) een bijdrage van ƒ 250,- (gulden) ontvangen. Daarvoor kon zij een fiets kopen die zij dringend nodig had. Het gaat nu goed met deze mevrouw.
Zij wilde haar ‘schuld’ uit 1999 vereffenen en bracht voor die ƒ 250,- uit 1999 nu € 250,-. Zij was na het geven van het geld opgelucht. Overigens fietst zij nog steeds op die fiets uit 1999. Zij is er heel zuinig op en de fiets fietst nog prima. Na 22 jaar is een diaconale bijdrage nog steeds effectief. Aan het einde van het gesprek melde zij dat ik haar dat geld indertijd had verstrekt waarop direct volgde ‘u ziet er nu wel anders uit’. Die opmerking kon ik in mijn zak steken, maar dat deed ik met veel plezier.