De kerk is voor mij… mijn christelijke familie

Annemarie Remmink (53) is al ruim twintig jaar lid van de Sionskerk. Midden jaren negentig verhuisde ze voor haar werk van Den Ham naar Zwolle. Ze ging op zoek naar een kerkelijke gemeente in haar eigen wijk, de Aa-landen.

“Toen ik in Zwolle kwam wonen, zocht ik bewust een kerk bij mij in de buurt. Een paar jaar later verhuisde ik naar Stadshagen en dacht toen: moet ik me niet aansluiten bij de kerk hier? Maar ik voel me thuis bij de Sionskerk, het is zo vertrouwd.”

Annemarie heeft in de Sionskerk veel contact met de jeugd. “Ik vind het belangrijk dat kinderen worden gezien.” Ze leidt groepen, organiseert activiteiten en bezoekt elk jaar met een club de EO-Jongerendag.
“Ik werk bij de jeugdhulpverlening en ik zeg altijd: als je hart niet bij jongeren ligt, moet je dit werk niet doen. Ditzelfde geldt voor het jeugdwerk in de kerk.
En – heel belangrijk – je moet met je tijd meegaan. Ik zit in een appgroep met een stel van onze jongeren. Als er eentje jarig is, stuur ik een berichtje.”

‘Ik kan geen christen zijn zonder de kerk’

Het kerkgebouw is niet alleen op de zondagen geopend. De Sionskerk wordt ook doordeweeks volop gebruikt voor activiteiten in de wijk. “Op die manier krijg je ook niet-kerkleden over de vloer”, aldus Annemarie. Ze noemt een echtpaar dat ooit meedeed aan een schildercursus in de wijk met als thema ‘Pasen’.
De kerk had de cursisten vervolgens uitgenodigd te komen exposeren. Het echtpaar zette daarmee na lange tijd weer voet in de kerk. “Ze waren het geloof uit hun jeugd kwijtgeraakt, maar ze werden nieuwsgierig. Toen hebben ze bij ons de Alpha-cursus (cursus over christelijk geloof, red) gevolgd, en nu bezoeken ze onze kerkdiensten. Dat vind ik heel bijzonder.”

De Sionskerk is voor Annemarie een plek waar ze geloofsgenoten ontmoet en waar mensen er voor elkaar zijn. “Ik kan geen christen zijn zonder de kerk. Ik heb anderen nodig om samen te groeien in geloof.” Een gevoel van trots over haar gemeente is er ook. “Een aantal jaren geleden werd de zusterkerk in Berkum gesloten. De kerkleden daar moesten toen verhuizen naar de Sionskerk. Dat was vooral voor hen een moeilijk proces, maar we hebben het met elkaar gered. Ik heb daarvan geleerd dat je niet moet blijven hangen in het verleden, maar open moet staan voor elkaar en de toekomst.”

“In deze kerk ervaar ik God en voel ik me welkom, het is mijn christelijke familie. Dat gevoel wil ik graag aan iedereen overbrengen, maar vooral aan de kinderen en jongeren in de kerk, want zij zijn de toekomst.”